شب و فضای حرم هرچه خواستم دارد            فقـط حـضورِ تو را ای بهـار کم دارد

کجا رسد به تو مکـتـوب گـریه آلـودم            که بـاد هم نـبـرد کـاغذی که نم دارد۱

مرا به بزمِ مناجات خویش مهمان کن            که با صدای تو لطـفی ‌دگر حرم دارد

تویی تو ماه‌ِمبارک که هر سحر رویت            هـزار فـیـض بر این ماه محـترم دارد

غریب و خسته به درگاهت آمدم رحمی۲            نگـاه کن که به دلی که هزار غم دارد

فـقـط میان قـنـوتی به یـاد مـا هم بـاش            خـدا به دست تو الطافِ دم به دم دارد

سـیـاه نـامـۀ ما را  خـدا به کـس ندهی            بـده به آنکه فـقـط چـشـم او کـرم دارد

مرا هزار امید است و هر هزار تویی۳            اگرچه راهِ وصالِ تو پـیچ و خـم دارد

نمی‌رسد به حضورت کسی مگر آنکه            به زیر بار غـمت شـانـه‌های خم دارد

به پیرزن نظری کن به جان مـادرتان            هـوای کـربـبـلا اشک مـادرم دارد ...

۱ـ تضمینی از صائب

۲ـ تضمینی از حافظ

۳ـ تضمینی از بهبهانی